27. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Ορισμός : Ρατσισμός ονομάζεται η μεροληπτική αντιμετώπιση εις Βάρος ατόμων, ομάδων, φυλών. Είναι σύμφυτος με μισάνθρωπες ιδέ­ες, και στο πλαίσιο του άτομα και ομάδες ανπμετωπίζονται βάσει προκαταλήψεων, τα άτομα εξομοιώνονται και ισοπεδώνονται οι ιδιαιτερότητες τους. Το φαινόμενο του ρατσισμού άπτεται κοινωνικών προκαταλήψεων και στερεοτύπων. Έτσι, παρά το γεγονός ότι σήμερα επιστημονικά η θεωρία του ρατσισμού έχει καταρριφθεί, οι ρατσιστικές θέσεις εξακολουθούν να διακηρύσσονται έντονα. Αν και όλες οι κοινωνίες και οι φυλές έχουν να επιδείξουν κάποιες ρατσιστικές εκδηλώσεις, ωστόσο κάποιες, λόγω πολιτιστικού επιπέδου, πρόσκεινται φιλικά σε διαφορετικούς πολιτισμούς και συνυπάρχουν με αυτούς.

Είδη ρατσισμού

1) Ο φυλετικός ρατσισμός :διακηρύσσει την ανωτερότητα μιας φυλής  σε σχέση με κάποια άλλη ή με το σύνολο των άλλων φυλών. Π.χ. η διακήρυξη της πίστης ότι η Άρεια φυλή που προσπάθησε να εδραιώσει η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ ,είναι ανώτερη από την εβραϊκή ,τη μαύρη, τη φυλή των Τσιγγάνων κ.λ.π.

2) Ο κοινωνικός ρατσισμός : διακηρύσσει την ανωτερότητα μιας κοινωνικής ομάδας σε σχέση με κάποια άλλη . Στο στόχαστρο του κοινωνικού ρατσισμού βρίσκονται θρησκευτικές μειονότητες , ομοφυλόφιλοι, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες , φορείς ανίατων ασθενειών , πολίτες κατώτερων κοινωνικών (οικονομικών ) τάξεων , νέοι με ακραίο τρόπο συμπεριφοράς ή ένδυσης , κ.ά.
Αίτια  του φαινομένου

1) Ο έμφυτος ανθρώπινος εγωισμός που οδηγεί πολλούς στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων ου προβάλλουν τη διαφορετικότητά του.

2) Τα οξυμμένα κοινωνικά προβλήματα ,όπως είναι η ανεργία , η φτώχεια και η ανέχεια.

3) Τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που τροφοδοτούν τις κοινωνικές ανισότητες.

4) Τα κάθε μορφής συμφέροντα και η επιθυμία ατόμων και λαών να επιβληθούν στους άλλους , με σκοπό την απόκτηση «εξουσίας» ή την εδραίωση της «εξουσίας» που ήδη κατέχουν.

5) Ο βαθμός επιρροής των θρησκευτικών δοξασιών στο τρόπο σκέψης των ανθρώπων ,μπορεί να οδηγήσει σε θρησκευτική μισαλλοδοξία και θρησκευτικό πόλεμο.

6) Η έλλειψη παιδείας ,που υποβοηθά την προκατάληψη ,τη μισαλλοδοξία και το συντηρητισμό.

7) Η κρίση των αξιών και η απουσία ανθρωπιστικών οραμάτων .

8) Οι γενικευμένες παγκόσμιες ανακατατάξεις που δεν χωνεύονται από τους λαούς με υγιή τρόπο.

9) Τα Μ.Μ.Ε. που προβάλλουν πρότυπα και στερεότυπα ,τα οποία καλλιεργούν τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.

10) Η καλλιέργεια του εθνικισμού μέσα από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.

Συνέπειες του ρατσισμού

1) Τα άτομα και οι λαοί αποδέχονται σκοταδιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις και υποδουλώνονται σε προκαταλήψεις και στερεότυπα.

2) Αναπτύσσονται μισάνθρωπα συναισθήματα.

3) Περιθωριοποιούνται άτομα και κοινωνικές ομάδες .

4) Αυξάνεται η βία και η εγκληματικότητα.

5) Οι λαοί οδηγούνται σε πολέμους και χάνουν την κοινωνική ειρήνη και ισορροπία.

6) Περιορίζεται η πολιτιστική ανάπτυξη των λαών.

7) Καταπιέζονται μειονότητες και οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες.

8) Καταλύεται η έννοια της Δημοκρατίας .

9) Οι λαοί περιχαρακώνονται πολιτιστικά .

Προτάσεις για τον περιορισμό του ρατσισμού

1) Επέμβαση των διεθνών οργανισμών ,με σκοπό την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

2) Κινητοποίηση της πνευματικής ηγεσίας των λαών για την πάταξη της μισαλλοδοξίας και των προκαταλήψεων.

3) Ανάπτυξη της ανθρωπιστικής παιδείας και η καθιέρωση ειδικών μαθημάτων για την ανοχή της διαφορετικότητας όλων των ατόμων και των λαών.

4) Η προβολή από τα Μ.Μ.Ε προγραμμάτων, ντοκυμαντέρ , συζητήσεων κ.ά. που θα ευαισθητοποιούν τους πολίτες για τα προβλήματα που δημιουργεί στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους οι ρατσιστικές απόψεις και δοξασίες .

5) Οι κρατικές καμπάνιες για την ενημέρωση των πολιτών και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης τους.

28. ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ/ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΩΦΕΛΕΙΕΣ

·         ενημερώνουν το σύγχρονο άνθρωπο γρήγορα για ό,τι γίνεται και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή του κόσμου-

·         μεταβιβάζουν απευθείας στο ακροατήριο τους – οπτικά ή ακου­στικά ή και με τους δυο τρόπους — διάφορα μηνύματα ·

·         ικανοποιούν τις ποικίλες σημερινές ανάγκες ·

·         εκμηδενίζουν τις χιλιομετρικές αποστάσεις ·

·         επηρεάζουν την κοινή γνώμη (με διαφημίσεις) ·

·         καθρεφτίζουν και αναπαράγουν την πραγματικότητα ·

·         μορφώνουν, ενημερώνουν, ψυχαγωγούν, προβληματίζουν τους ανθρώπους και μάλιστα τους νέους ·

·         . βοηθούν τους σύγχρονους ανθρώπους να απολαύσουν όλα τα υλικά και πνευματικά επιτεύγματα του σύγχρονου πολιτισμού.

ΒΛΑΒΕΣ

·         πολλές φορές βομβαρδίζουν το σύγχρονο άνθρωπο με πράξεις βίας και εγκληματικότητας ·

·         διαστρεβλώνουν την κοινωνική πραγματικότητα ·

·         ηρωοποιούν εγκληματίες κι έτσι συντελούν στην εξάπλωση του εγκλήματος·

·         βλάπτουν την ευθυκρισία των πολιτών ·

·         χρησιμοποιούνται από τους δικτάτορες, οι οποίοι μ’ αυτά αλ­λοιώνουν και διαστρεβλώνουν την αλήθεια ·

·         αλλοτριώνουν συνειδήσεις με το βομβαρδισμό των πληροφορι­ών ·

·         καλλιεργούν το συναίσθημα ότι «ο δυνατός μόνο θα επιζήσει» ·

·         υπονομεύουν τη δημοκρατία, την ειρήνη, τη συνεργασία ατόμων και λαών ·

·         ταπεινώνουν την αξία «άνθρωπος», γιατί προβάλλουν την αξία «χρήμα»·

·         συγκλονίζουν την κοινή γνώμη προβάλλοντας πράξεις βίας, καταστροφής, εγκληματικότητας·

·         καθιστούν το σύγχρονο άνθρωπο ανίκανο να αντιδράσει στα κοινωνικά πρότυπα που προβάλλονται (από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή τον Τύπο)

·         καθιστούν τις μάζες λεία στις εγκληματικές παρορμήσεις ·

29. ΤΕΧΝΗ
Ορισμός : Η ικανότητα αισθητικής συγκίνησης με την εκτέλεση έργων που πραγ­ματεύονται την ιδέα του ωραίου και του καλού, (Δ. Δημητράκου. Μέγα Λεξικό όλης της ελληνικής γλώσσης).

Η έκφραση του καλού και του ωραίου μέσα από τα δημιουργήματα του ανθρώπου. (Λεξικό βασικών εννοιών, Διαμαντόπουλος).

Η εξωτερίκευση των δεδομένων της εμπειρίας με μορφή η οποία βασίζε­ται στο συναισθηματικό, ψυχικό και πνευματικό κόσμο του δημιουργού.

Ετυμολογία :Η λέξη παράγεται από τον αόριστο β’ του ρήματος τίκτω » γεννώ, (έτεκον), μεταφορικά: δημιουργώ, παράγω έργο.

Είδη τέχνης

α) Λογοτεχνία – πεζός λόγος/ ποίηση

β) Κινητικές -μουσική/ κινηματογράφος /θέατρο /χορός

γ) Εικαστικές -» γλυπτική /αρχιτεκτονική /ζωγραφική

Χαρακτηριστικά τέχνης – Προσδιορισμός του όρου

·         Για να αποτελέσει μια δημιουργία έργο τέχνης, πρέπει οπωσδήποτε να διεγείρει αισθητικά τη συνείδηση, να έχει αισθητική αξία. να εκφράζει το ωραίο. Όμως. Λεν πρέπει να νομίσουμε ότι το ωραίο αυτό έχει να κάνει με τη φυσιογνωμία και μόνο των πραγμάτων. Η τέχνη δεν «φράζει τα ωραία πράγματα. αλλά ωραία τα πράγματα. Κι όταν λέμε ωραίο στην τέχνη, εννοούμε ότι αποδίδει την -ψυχή και το πνεύμα, όχι μόνο τη μορφή των όντων. Μιλάμε λοι­πόν για το εσωτερικά όμορφο.

·         θα πρέπει ακόμη να αποτελεί πηγαία έκφραση του εσωτερικού κόσμου του δημιουργού, έκφραση της αγωνίας, της λαχτάρας, του πόθου και του πάθους του. Η τέχνη είναι μια αστείρευτη προσπάθεια μετάγγισης των συναι­σθημάτων του καλλιτέχνη στους άλλους. Όταν απουσιάζει αυτή η έκφραση, τότε λείπει και η τέχνη. Τότε έχουμε τεχνική ίσως, εμπόριο καμιά φορά, στρά­τευση σε φθηνά συμφέροντα άλλοτε, όχι όμως και τέχνη. Ας φανταστούμε κά­ποιον που με ακρίβεια και μαεστρία κόβει και καρφώνει μερικά κομμάτια ξύλα για να κατασκευάσει μια καρέκλα προκειμένου να καλύψει μια ανάγκη του. Αυτός «κάνει» τεχνική. Κι αν την πουλήσει, τότε κάνει εμπόριο. Αν όμως φιλοτεχνήσει το έργο του, αν για παράδειγμα την σκαλίσει γιατί έτσι ένιωσε, γιατί ήθελε να «απαλλαγεί» απ’ τα συναισθήματα του, να τα διοχετεύσει και σε άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο και ταυτόχρονα καταφέρνει να προκαλέσει – έστω και σε λίγους – αισθητική συγκίνηση, τότε το έργο του δικαιούται το χαρακτηρισμό του καλλιτεχνήματος.

·         Η τέχνη δεν Είναι μίμηση, πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας, αλλά αποκάλυψη· ερμηνεία της, μέσα απ’ τον υπερευαίσθητο κόσμο του καλλιτέχνη, εκφρασμένη με σύμβολα πολύσημα που ελεύθερα ο ίδιος επιλέγει (Πα­πανούτσος). Γι’ αυτό άλλωστε δεν είναι τέχνη κάθε φωτογραφία, παρότι αντι­γράφει τέλεια την πραγματικότητα. Ειδάλλως, όλοι θα είμαστε καλλιτέχνες (ποιος δεν έχει τραβήξει έστω και μία φωτογραφία:). Και πώς θα μπορούσε να είναι τέχνη κάθε φωτογραφία, όταν δεν παρεμβαίνει ο ανθρώπινος παράγο­ντας παρά μόνο η μηχανή; Τέχνη αποτελεί η φωτογραφία που είναι προϊόν επεξεργασίας στο σκοτεινό θάλαμο, ή διαμόρφωσης του περιβάλλοντος που «τραβήχτηκε», αφού σ’ αυτή την περίπτωση ο φωτογράφος επεμβαίνει, δίνει το προσωπικό τον στίγμα και ερμηνεύει την πραγματικότητα μέσα απ’ τις δικές ίου εμπειρίες και οπτικές.

·         Η τέχνη είναι ένα είδος γλώσσας, είναι όργανο επικοινωνίας. Πριν ακόμη ανακαλύψουν το αλφάβητο οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με σύμβολα. Το αλφάβητο και η γραφή δεν είναι παρά απόγονοι αυτών των πρώτων μέσων επικοινωνίας. «Η τέχνη είναι το υψηλότερο μέσο που βοηθά τους ανθρώπους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Τίποτα δεν μας ενώνει καλύτερα από μια αισθητική συγκίνηση».(Γ. Σεφέρης, «Μονόλογος πάνω στην ποίηση»). :

·         Η τέχνη είναι εμβάθυνση, ερέθισμα σκέψης · στοχασμού, πνευματική ανάταση. Παρέχει μύρια ερεθίσματα, γεννά προβληματισμούς, οξύνει τη φα­ντασία, ενθαρρύνει την πρωτοβουλία, δημιουργεί φλογερά ενδιαφέροντα και μ’ ένα λόγο ανατείνει το πνεύμα σε ανώτερες σφαίρες.

·         Η τέχνη είναι κάθαρση – λυτρωμός.. Ο καλλιτέχνης παλεύει να αισθητοποιήσει το πάθος του πάνω σε σύμβολα ικανά να σηκώσουν και να μεταγγίσουν, ακόμη και σε ξένες ψυχές, τις λαχτάρες και την αγωνία του», (Ευ. Παπανούτσος). Αυτή είναι για τον καλλιτέχνη η πραγματική λύτρωση, να κατορθώσει να βγάλει από την ευαίσθητη ψυχή του το «βάρος» που τον ταλάνιζε, να του δώσει ψυχή και πνεύμα, σάρκα και οστά, αλλά και να το μεταγγίσει έστω και σε λίγους. Αυτό πρεσβεύει και ο ELIΟΤ : «Η παρόρμηση είναι να απαλλαγεί απ’  αυτό , αλλά πρέπει με τούτον ή εκείνο τον τρόπο να το μεταβιβάσει σε ελάχιστα έστω άλλα πρόσωπα». Κι ο μεγάλος Κρητικός, ο Καζαντζάκης. δεν θα διαφοροποι­ηθεί, θα μιλήσει για ένα «δαίμονα» που τον κυνηγούσε και τον άφηνε μονάχα αφού τέλειωνε το έργο του.

·         Λυτρώνεται όμως και το κοινό. Είναι η πλέον δημιουργική φυγή γιο τον απλό άνθρωπο, το πέρασμα σ’ ένα άλλο κόσμο, όχι απαραίτητα ψεύτικο, αλλά σίγουρα πιο μαγικό, γεμάτο συγκινήσεις και αποκαλύψεις. Συχνά ο απλός άν­θρωπος ταυτίζεται με τον ήρωα – το μήνυμα, βλέπει τον εαυτό του μέσα στο έργο. νιώθει και βιώνει αυτό που δεν μπόρεσε στην πραγματικότητα, ολοκλη­ρώνεται και όχι σπάνια δικαιώνεται σαν ύπαρξη. Είναι λοιπόν η τέχνη εκδή­λωση ολόκληρου του ψυχικού και πνευματικού κόσμου του ανθρώπου, είναι ακόμη διέξοδο υπαρξιακό.

·         Η τέχνη είναι ο ασφαλέστερος δείκτης του πολιτισμού μιας εποχής. Τίποτε δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικό της εποχής του όσο αυτή. Μέσα απ’ αυτή φανερώνεται ανάγλυφα η κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, οι θρησκευτικές παραδόσεις, οι αντιλήψεις και οι ευαισθησίες ενός λαού αλλά και ο τεχνικός του πολιτισμός.

Η  σχέση εποχής -Καλλιτέχνη

Πρόκειται για μια διαλεκτική, δυναμική, αμφίδρομη σχέση, για μια σχέση αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης. «Όπως ο ποταμός με τη ροή του φτιά­χνει την κοίτη του, αλλά και η κοίτη με τη μορφή της δίνει κατεύθυνση και κίνηση στον ποταμό, έτσι και οι μεγάλοι δημιουργοί επηρεάζουν, καθορίζουν (με το έργο τους) την εποχή τους. αλλά και επηρεάζονται, καθορίζονται από τα ρεύματα που διασταυρώνονται μέσα σ’ αυτήν καν συνθέτουν την ιδιο­μορφία τους (Ευ. Παπανούτσος).

Η εποχή: εμπνέει, φορτίζει, «ντύνει» ηθικά – πνευματικά . αισθητικά τον καλλιτέχνη. Ο δημιουργός δεν παύει να είναι «παιδί της εποχής του»,

Ο καλλιτέχνης εκφράζει την εποχή του, είναι η ευαίσθητη κεραία, Ο σεισμογράφος – παλμογράφος της εποχής. Δημιουργεί – πλάθει – αφυπνίζει συνει­δήσεις, μεταδίδει τις ανησυχίες – την προβληματική της εποχής του, ανακαλύ­πτει νέες εστίες όρασης τη;, νέες ανεξιχνίαστες μέχρι τώρα πλευρές της.

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

Ενδεικτική προλογική σκέψη (αίτιο – αποτέλεσμα)

Είναι η τέχνη η υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να εξωτερικεύει τις ιδέες, τα συ­ναισθήματα του και να επικοινωνεί. Αφότου δε η εξωτερίκευση αυτή έγινε με καλαίσθητο τρόπο, δημιουργήθηκε η Τέχνη.

Ανάλυση της έννοιας Ορισμός και διαίρεση της

Ορισμός : Τέχνη είναι η πνευματική σύλληψη και έκφραση του ωραίου. Το καλλιτέ­χνημα είναι σύνθεση ενός περιεχομένου (ιδέας) με μια συγκεκριμένη μορφή. Ο αρμονικός συνδυασμός περιεχομένου και μορφής εξαρτάται από την ευαισθη­σία, την πνευματικότητα (ο πνευματικός άνθρωπος) και την επιδεξιότητα του καλλιτέχνη-δημιουργού (ο τεχνίτης).

Διαίρεση: Ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιούνται διακρίνουμε και τις μορφές της Τέχνης:

·         τις εικαστικές: αρχιτεκτονική, πλαστική, ζωγραφική,

·         τις τονικές: ποίηση, μουσική και

·         τις μιμικές: χορός, θέατρο.

·          

Η μορφωτική αξία της Τέχνης

·         Καλλιέργεια των αισθητικών κριτηρίων,

·         ανάπτυξη της ευαισθησίας και της καλαισθησίας (τάξη, ρυθμός, συμμετρία, αρμονία, στοιχεία πολύ απαραίτητα για τη βελτίωση της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου).

·         Ανάπτυξη της παρατηρητικότητας, της φαντασίας και της πρωτοτυ­πίας.

·         Καλλιέργεια του λόγου (με την ευρεία σημασία της λέξης).

·         Ψυχαγωγία με την αισθητική συγκίνηση και απόλαυση που προσφέρει.

·         Μόρφωση με τη μετάδοση ιδεών, γνώσεων και προβληματισμών.

·         Με το αγαθό, το ιδεώδες και το αληθινό, που μπορεί να πυκνώνονται σε ένα καλό έργο Τέχνης, διαμορφώνεται το ήθος, η αντίληψη της ζωής και οι αξίες του φιλότεχνου.

·         Εξευγενίζει, εκλεπτύνει το χαρακτήρα, καταπραΰνει τα πάθη και λυ­τρώνει.

·         Γνώση της αξίας —άρα και σεβασμός— της πολιτιστικής κληρονομιάς και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

·          

Η κοινωνική της σημασία

·         Στη μορφωτική της αξία βρίκεται, κυρίως, και η κοινωνική της σημασία:

·         Απελευθερώνει. Το καλλιτέχνημα είναι πάντα έργο ενός ελεύθερου ανθρώπου που με την οξυδέρκεια και τη φαντασία του μπορεί να δια­κρίνει περιορισμούς και αδικίες. Έτσι, η καλλιτεχνική δημιουργία με­τατρέπεται συχνά σε φωνή διαμαρτυρίας και αντίστασης και καλεί το φιλότεχνο στην αναζήτηση και της δικής του ελευθερίας.

·         Συντροφεύει τον άνθρωπο στη χαρά και στη λύπη (παρηγοριά).

·         Τονώνει τη θρησκευτική πίστη.

·         Ενισχύει τα φιλειρηνικά αισθήματα.

·         Εμπνέει την αγάπη για τη φύση.

·         Φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους. «Τίποτε δε μας ενώνει καλύτερα από μια κοινή καλλιτεχνική συγκίνηση» λέει ο Σεφέρης

Η Τέχνη στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο

«Η αισθητική αγωγή δεν είναι πολυτέλεια· είναι ανάγκη» (Κ. Τσάτσος). Εντούτοις, η αισθητική αγωγή στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, ιδιαίτερα στο Λύκειο, είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Παραδείγματα

·         Τα καλλιτεχνικά μαθήματα θεωρούνται δευτερεύοντα.

·         Η οργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων (εκθέσεων ζωγραφικής, συναυ­λιών, χορού και θεατρικών παραστάσεων) θεωρούνται απώλεια χρόνου.

·         Δεν υπάρχουν οργανωμένες θεατρικές και μουσικοχορευτικές ομάδες μαθητών ούτε και ενθαρρύνεται η σύσταση τέτοιων ομάδων.

·         Τα μέσα καλλιτεχνικής αγωγής, π.χ. μουσικά όργανα, λείπουν παντελώς από το σχολείο.

·         Τα μαθήματα που αναφέρονται στην ιστορία της Τέχνης γίνονται, συ­νήθως, χωρίς το απαραίτητο οπτικό υλικό ή, αν πρόκειται για ελληνικά έργα Τέχνης, μακριά από τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους όπου βρίσκονται.

Αίτια υποβάθμισης της τέχνης στο σχολείο

·         Η ωφελιμιστική αντίληψη που επικρατεί στην κοινωνία μας έχει δια­βρώσει και το σχολείο μας.

·         Ο ανταγωνισμός έχει επιβάλει τους όρους του και στη μάθηση.

·         Οι απαιτήσεις για εξειδίκευση.

·         Η νοοτροπία που έχουν πολλοί, πως η Τέχνη είναι ανώφελη, αφού δεν έχει τα απτά αποτελέσματα που έχουν τα εφόδια μιας καλής ε­παγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης.

·         Το περιεχόμενο σπουδών, με το οποίο έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη διανοητική, και ελάχιστη στη συναισθηματική, καλλιέργεια των μαθη­τών.

Ενδεικτική επιλογική σκέψη (προτάσεις και συνόψιση)

Για να πάρει η Τέχνη τη θέση που της ταιριάζει στο σχολείο μας, χρειάζεται μια άλλη εκπαιδευτική αντίληψη και φιλοσοφία. Όσο θα παραμένει κυρίαρχη εκπαιδευτική επιλογή η μετάδοση τυποποιημένων γνώσεων, ο ανταγωνισμός, η επιτυχία στις εξετάσεις, τόσο η Τέχνη θα βρίσκεται στο περιθώριο της σχο­λικής ζωής. Γιατί Τέχνη σημαίνει ελεύθερη έκφραση, φαντασία, πρωτοτυπία, δημιουργία, παιχνίδι, ελεύθερος χρόνος, αγάπη για τη ζωή και τις ομορφιές της.

Ποια είναι η αποστολή της τέχνης;

·         Αποστολή (σκοπός) της τέχνης (στρατευμένης ή αστράτευτης) εί­ναι,:

·         να απεικονίσει το ωραίο και να εκφράσει τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη ·

·         να γεννήσει την αισθητική συγκίνηση ·

·         να εξυψώνει τον άνθρωπο και να τον λυτρώνει εσωτερικά ·

·         να απομακρύνει τον άνθρωπο από την πεζότητα της καθημερι­νής ζωής·

·         να μορφώνει λυτρώνοντας από τα πάθη και ηθικοποιώντας ·

·         να εκφράζει τη ζωή σ’ όλες τις πτυχές της ·

·         να καθοδηγεί την κοινωνία ιδεολογικά, πνευματικά, ηθικά ·

·         να δίνει παραδείγματα (πρότυπα) για μίμηση ή αποφυγή.

Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη;

Ο αληθινός καλλιτέχνης:

·         κινείται ελεύθερα, συλλαμβάνει την ιδέα και μορφοποιεί την ύλη·

·         δημιουργεί έργα που προκαλούν αισθητική απόλαυση ·

·         παραμερίζει το πρόσκαιρο και συλλαμβάνει το αιώνιο ·

·         γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον ·

·         εκφράζει την εποχή του με την οποία άμεσα συνδέεται ·

·         επηρεάζεται από την κοινωνία και με τη σειρά του επηρεάζει την κοινωνική ζωή ·

·         εμβαθύνει στον τρόπο ζωής μιας εποχής·

·         εκφράζει την επιθυμία του ανθρώπου για ελεύθερη δημιουργία ·

·         εκφράζει την αντιφατικότητα και προβληματικότητα της εποχής μας-

·         περιφρονεί το καθιερωμένο και αρνείται το συμβιβασμό ·

·         προβληματίζει, -ενεργοποιεί, κάνει ρεαλιστή το σύγχρονο άν­θρωπο ·

·         εκφράζει το άγχος, την αγωνία και τον παλμό της εποχής μας ·

·         γίνεται πομπός και δέκτης των μηνυμάτων της ανθρώπινης ζωής·

·         είναι ο σεισμογράφος κάθε κοινωνικής μεταβολής·

·         είναι δημοκράτης και υπεύθυνος πολίτης.

30. ΕΡΓΑΣΙΑ

Ορισμός : Εργασία είναι η συστηματική προσπάθεια του ανθρώπου για ικανοποίηση ατομικών και κοινωνικών αναγκών. Η εργασία διακρίνεται σε πνευματική και σε σωματική.

Γιατί η εργασία είναι πηγή ευτυχίας και δημιουργίας;

·         δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του ανθρώπου.

·         είναι πηγή χαράς και αισιοδοξίας.

·         τονώνει την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητα του ανθρώπου.

·         σφυρηλατεί την εργατικότητα και τη θέληση.

·         προβάλλει την προσωπικότητα του εργαζόμενου.

·         διαιωνίζει τα δημιουργικά έργα και το «Εγώ» του εργαζόμενου.

·         κάνει τον εργαζόμενο δραστήριο, αισιόδοξο, υπεύθυνο και αξιοπρεπή.

·         γεννά το αίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς για το μέλλον,

·         αποδεσμεύει τις δημιουργικές ικανότητες του ανθρώπου.

·         χαρίζει τη χαρά της δημιουργίας.

·         αναπτύσσει όλες τις κλίσεις, τις ικανότητες και τις δεξιότητες του ατόμου.

·         προβάλλει τις κατακτήσεις του εργαζόμενου ανθρώπου σε όλους τους τομείς δράσης (στον οικονομικό, επιστημονικό, τεχνικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τομέα).

·         ικανοποιεί την έμφυτη τάση για δημιουργία.

·         καλλιεργεί το πνεύμα του εργαζόμενου.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του καταμερισμού της εργασίας;

·         απαλλάσσει τον άνθρωπο από περιττό σωματικό ή πνευματικό μόχθο.

·         αυξάνει τον ελεύθερο χρόνο στον εργαζόμενο.

·         συντελεί στη μαζική και ποιοτική παραγωγή.

·         λυτρώνει τον εργαζόμενο από τη σωματική και ψυχική φθορά.

·         ανεβάζει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

·         τονώνει το πνεύμα της συνεργασίας και την κοινωνικότητα του ανθρώπου.

·         συμβάλλει στην ποιότητα της ζωής.

·         πετυχαίνει οικονομία μόχθου, χρόνου, χρημάτων.

·         εκμηδενίζει το χρόνο εκμάθησης νέας εργασίας.

·         είναι ο κυριότερος συντελεστής της ατομικής και της κοινωνικής προόδου.

·         μειώνει το χρόνο και το κόστος της παραγωγής.

·         διεκπεραιώνει πιο γρήγορα την εργασία.

·         επιτρέπει σης επιχειρήσεις να προσφέρουν στο κοινό καταναλωτικά αγαθά σε προσιτές τιμές.

Ποια είναι τα μειονεκτήματα του καταμερισμού της εργασίας;

·         περιορίζει τη δημιουργική εργασία.

·         περιορίζει την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια.

·         αυτοματοποιεί και μηχανοποιεί την εργασία.

·         εισάγει την εξειδικευμένη εργασία.

·         κάνει τον εργαζόμενο ρομπότ, εξάρτημα της παραγωγικής μηχανής.

·         αυξάνει υπέρμετρα την ανεργία.

·         ρυπαίνει και καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον.

·         πνίγει τον εργαζόμενο στην ανία και στη μονοτονία, στην πλήξη και στην απογοήτευση.

·         συντελεί στην επαγγελματική εξειδίκευση και στην κατάτμηση της όλης παραγωγής.

·         αφαιρεί από τον εργαζόμενο τον ενθουσιασμό και το «μεράκι» για εργασία.

·         περιορίζει τον εξειδικευμένο επιστήμονα σ’ ένα μόνο τομέα του επιστητού.

·         αφαιρεί από τον εργαζόμενο τη χαρά της δημιουργίας. Ο εργαζόμενος παράγει εμπορεύματα. Δε βρίσκει κανένα νόημα και καμιά ευχαρί­στηση στην εργασία του.

·         αλλοτριώνει τον εργαζόμενο, αφού τον αναγκάζει να εργάζεται μο­νότονα και να σκέφτεται μηχανικά.

·         κουράζει ψυχικά τον εργαζόμενο και του προκαλεί ανία.

Ποιες υλικές, πνευματικές και ηθικές ωφέλειες προέρχονται από την εργασία;

·         ικανοποιούνται οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου.

·         βελτιώνονται οι συνθήκες διαβίωσης του.

·         μετατρέπονται οι πρώτες ύλες σε χρήσιμα αγαθά.

·         τονώνεται η σωματική υγεία του ανθρώπου.

·         εξασφαλίζονται η οικονομική ανεξαρτησία, οι ανέσεις και τα κατα­ναλωτικά αγαθά.

·         αξιοποιούνται οι πλουτοπαραγωγικές πηγές κάθε χώρας.

·         ανεβαίνει η ποιοτική στάθμη της παραγωγής,

·         ακονίζεται και οξύνεται το ανθρώπινο πνεύμα.

·         γίνονται ανακαλύψεις και εφευρέσεις.

·         προωθείται η επιστημονική έρευνα.

·         ανακαλύπτονται οι φυσικοί νόμοι.

·         δημιουργούνται τα αθάνατα έργα της επιστήμης και της τέχνης.

·         αναζητείται η επιστημονική αλήθεια.

·         αξιοποιούνται οι πνευματικές ικανότητες του ανθρώπου.

·         παράγονται πνευματικά προϊόντα.

·         διευρύνονται οι γνώσεις και οι έρευνες.

·         καλλιεργείται η κρίση και η λογική του ανθρώπου,

Ηθικές ωφέλειες της εργασίας

·         προσαρμόζει ο άνθρωπος τη συμπεριφορά του σύμφωνα με τις ηθικές αρχές και αξίες.

·         γίνεται ο άνθρωπος ηθική προσωπικότητα.

·         συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ των πολιτών.

·         γίνεται ο εργατικός άνθρωπος αισιόδοξος, τίμιος, χαρούμενος, κοι­νωνικός, ευτυχισμένος.

·         διατηρεί ο άνθρωπος την αξιοπρέπεια του και απομακρύνεται από τα πάθη και τα ένστικτα του.

·         νιώθει έντονα τη χαρά της δημιουργίας.

·         χαλυβδώνει και σφυρηλατεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα.

·         κατακτά ο εργαζόμενος την οικονομική, την πνευματική και την ηθική του ανεξαρτησία.

·         θεμελιώνεται η κοινωνία πάνω στη συνεργασία και την αλληλεγγύη.

·         επικρατεί η τάξη και η αρμονία, η κοινωνική γαλήνη και η αρμονική κοινωνική συμβίωση.

·         οπλίζεται ο άνθρωπος με υπομονή και επιμονή, με αισιοδοξία και θάρρος.

·         κερδίζει την εκτίμηση και την αναγνώριση των άλλων.

·         ικανοποιεί τα ενδιαφέροντα του και γίνεται άνθρωπος της πρωτοβουλίας και της αυτενέργειας.

·         πραγματοποιεί τους πόθους και τα όνειρα του.

·         γίνεται έντιμος και ηθικός, ειλικρινής, και φιλαλήθης.

Η εργασία απομακρύνει τον άνθρωπο από την ανάγκη. Με την εργασία ο άνθρωπος:

·         αντιμετωπίζει όλες τις ανάγκες του.

·         γίνεται αυτάρκης και οικονομικά ανεξάρτητος.

·         βελτιώνει τους όρους ζωής του.

·         δημιουργεί επιχείρηση συνδυάζοντας εργασία και κεφάλαιο

·         αποκτά όλα τα αγαθά, ακολουθώντας το αρχαίο γνωμικό «τα αγαθά με κόπους αποκτιώνται».

·         λύνει τα οικονομικά του προβλήματα.

·         αποφεύγει την οικονομική εξάρτηση.

·         εξασφαλίζει τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά.

·         υλοποιεί τις υλικές του επιθυμίες και τις πνευματικές του ανάγκες, β) Η εργασία απομακρύνει τον άνθρωπο από την ανία, Με την εργασία ο άνθρωπος:

·         γεμίζει τη ζωή του με ενδιαφέροντα.

·         αγωνίζεται με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.

·         γίνεται αποφασιστικός και αισιόδοξος, δραστήριος και αγωνιστής.

·         απομακρύνει τη μελαγχολική ανία, τη ματαιοδοξία, την κενοδοξία, την απαισιοδοξία.

·         γεμίζει το ψυχικό κενό που δημιουργεί η απραξία και η αδράνεια του.

·         ανοίγει τον ορίζοντα δράσης του.

·         ελευθερώνεται από την πλήξη και τη μονοτονία, από την τυποποίηση και τη ρουτίνα.

·         αξιοποιεί τη δημιουργική του φαντασία.

·         δημιουργεί πρωτότυπα και ελεύθερα έργα.

·         λυτρώνεται από την εξειδικευμένη, μηχανοποιημένη, τυποποιημένη και ανιαρή εργασία.

Η εργασία απομακρύνει τον άνθρωπο από το ελάττωμα. Με την εργασία ο άνθρωπος:

·         απομακρύνεται από την οκνηρία, την αργία, τη φυγοπονία, τη δια­φθορά.

·         απαλλάσσεται από τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τα πάθη του.

·         διατηρεί την αξιοπρέπεια και την εντιμότητα του.

·         γίνεται εγκρατής και αυτοκυρίαρχος, συνετός και νομοταγής.

·         δε γίνεται παράνομος και απατεώνας, διεφθαρμένος και αλλοτριω­μένος.

·         δεν πέφτει σε κακίες και ανηθικότητες, σε ψέματα και εγκλήματα.

·         απομακρύνεται από τη νωχέλεια και την οκνηρία, τη νωθρότητα και την τεμπελιά.

·         αποφεύγει ηθικές παρεκτροπές και λυτρώνεται από τα πάθη του.

31. ΑΝΕΡΓΙΑ

ΑΙΤΙΑ

1.         Η τεχνολογική ανάπτυξη σε πολλούς τομείς της οικονομίας αποστερεί την εργασία από αρκετά άτομα.

Οι μικρότερες επιχειρήσεις εξαιτίας του άνισου ανταγωνισμού τους με τις μεγάλες επιχειρήσεις διαλύονται, με αποτέλεσμα να κορυφώνεται η ανεργία.

Πολλοί επιχειρηματίες δεν αξιοποιούν τα κέρδη τους παραγω­γικά με επενδύσεις.

4.         Η οικονομία των υπανάπτυκτων χωρών δε μπορεί να ανταπο­κριθεί στη γρήγορη αύξηση της προσφοράς εργασίας, λόγω του υπερπληθυσμού των χωρών του Τρίτου Κόσμου.

5.         Η διεθνής ύφεση της οικονομίας, ο πληθωρισμός, η επενδυτική άπνοια, η είσοδος της τεχνικής στην οικονομία είναι τα κυριότερα αίτια της ανεργίας στη σύγχρονη εποχή.

6.         Η έλλειψη σωστού προγραμματισμού για τη λειτουργία επαγ­γελμάτων δημιουργεί τον κορεσμό σε ορισμένα επαγγέλματα, ενώ σε άλλα επαγγέλματα υπάρχει περιορισμένος αριθμός ατόμων που τα εξασκούν.

7.         Πολλές ξένες χώρες που απορροφούσαν το πλεόνασμα των ερ­γατικών χεριών των διαφόρων χωρών έχουν κλείσει την αγορά εργασίας τους, γιατί αντιμετωπίζουν κι αυτές πρόβλημα ανερ­γίας.

8.         Το φαινόμενο της πολυθεσίας και της υπερωριακής απασχό­λησης επιτείνει το σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας.

9.         Οι ώριμοι εργαζόμενοι χάνουν την εργασία τους εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου.

10.       Η έλλειψη προγραμμάτων για δημιουργία νέων θέσεων εργα­σίας αυξάνει την ανεργία.

11.       Η έλλειψη κατάλληλου προγραμματισμού, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προοπτικές της εργασίας, και η ανεπάρκεια επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι παράγοντες που υποδαυλί­ζουν την ανεργία.

12.       Από την ανεργία υποφέρουν περισσότερο οι νέοι, οι ανειδίκευτοι εργάτες και οι γυναίκες.

13        Η ξενομανία και ο μιμητισμός καταπολεμούν τα εγχώρια προϊόντα και αυξάνουν την ανεργία.

14.       Η αστυφιλία, ο υδροκεφαλισμός της Αθήνας, ο συγκεντρωτισμός της δημόσιας διοίκησης αυξάνουν την ανεργία.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

1.         Οι άνεργοι νιώθουν παραγκωνισμένοι και καταδικασμένοι από κοινωνία.

2.         Οι άνεργοι οδηγούνται στην απαισιοδοξία, στον μηδενισμό, παρανομία, στην εγκληματικότητα, στις επαναστατικές κοινωνικές ιδεολογίες.

3.         Οι άνεργοι νέοι νιώθουν ένα πλέγμα ενοχής, γιατί ζουν σε βάρος των  οικογενειών τους.

4.         Οι άνεργοι νέοι εξαναγκάζονται να ασκούν επαγγέλματα δια­φορετικά απ’ αυτά που διάλεξαν οι ίδιοι.

5.         Η ανεργία εμφανίζεται έντονα στις τάξεις των Νεοελλήνων που αποφοιτούν από τα Λύκεια ή από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

6.         Οι άνεργοι νέοι συνήθως περιθωριοποιούνται (γίνονται ναρκο­μανείς, εγκληματίες, αναρχικοί).

7.         Η ανεργία δημιουργεί το άγχος, την ανασφάλεια, τις ψυχοπάθειες.

8.         Σοβαρές είναι οι κοινωνικές συνέπειες της ανεργίας: χαμηλό βιοτικό επίπεδο, επαιτεία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, απερ­γίες, εξεγέρσεις.

ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

1.         Η απαγόρευση της διπλοθεσίας και ο περιορισμός των υπερωριών θα δώσει νέες θέσεις εργασίας.

2.         Οι ιδιωτικές και κρατικές επενδύσεις, η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων και η ίδρυση βιομηχανιών, εκεί που υπάρχει με­γάλη αύξηση της ανεργίας, θα περιορίσουν πολύ το οξύ πρόβλημα της ανεργίας.

3.         Το κράτος πρέπει να δημιουργήσει καλύτερες ευκαιρίες απα­σχόλησης.

4.) Το ελληνικό κράτος πρέπει να χρηματοδοτεί εκείνους που θέ­λουν να μετεγκατασταθούν στην επαρχία, για να ανοίξουν νέες παραγωγικές εργασίες (δηλαδή να δίνει δάνεια με ευνοϊκότερους όρους).

5.         ‘Ο επαγγελματικός προσανατολισμός θα συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας, γιατί την αντιμετωπίζει προληπτικά και χρησι­μοποιεί καλύτερα το εργατικό δυναμικό.

6.         Η ανεργία πρέπει να επηρεάσει το νέο στην εκλογή του επαγγέλματός του.

7.         Το ελληνικό κράτος οφείλει να δημιουργήσει ίσες ευκαιρίες εξέλιξης σ’ όλους τους νέους και ιδιαίτερα στους μη προνομι­ούχους.

8.         Η ελληνική πολιτεία πρέπει να βελτιώσει ποιοτικά και ποσο­τικά την εκπαίδευση και παράλληλα να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τους νέους.

9.         Οι Νεοέλληνες πρέπει ν’ αλλάξουν νοοτροπία, δηλαδή να πάψουν να υποτιμούν τα χειρωνακτικά επαγγέλματα και να στρέφονται μόνο στις επιστήμες και στις διοικητικές θέσεις.

10.       Η στροφή προς τα τεχνικά επαγγέλματα είναι μια λύση για την ανεργία στην Ελλάδα.

11.       Το ελληνικό κράτος πρέπει ν’ ανοίξει νέους τομείς οικονομικής δράσης. Συγκεκριμένα μπορεί να πετύχει την επιστημονική ιχθυοκαλλιέργεια, την επιστημονικοποίηση της κτηνοτροφίας, τη χρησιμοποίηση των σύγχρονων μηχανών στη γεωργία, την επέκταση της ανθοκομίας, την κατασκευή μεγάλων δημόσιων παραγωγικών έργων.

12.       Η ελληνική πολιτεία οφείλει να αξιοποιήσει τις γυναίκες που κρύβουν σημαντική παραγωγικότητα και παράλληλα να δημι­ουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τις γυναίκες.

13.       Η ανεργία των γυναικών μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ει­δίκευση τους σε επαγγέλματα που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγή.

14.       Ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) πρέπει να συνεχίσει και να διευρύνει τα προγράμματα του για επιδότηση νέων θέσεων εργασίας. Να καταβάλλει επιδόματα ανεργίας. Να βρίσκει εργασία σε άνεργους. Να παρέχει επαγ­γελματική εκπαίδευση απ’ τις σχολές ταχύρρυθμης εκπαίδευ­σης. Να παρέχει επαγγελματικό προσανατολισμό στους νέους.

32. ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ

Ποιοι λόγοι επέβαλαν την εξειδίκευση σης μέρες μας;

1.         Οι ανθρώπινες γνώσεις είναι άπειρες, ενώ η ανθρώπινη διάνοια είναι πεπερασμένη.

2.         Σήμερα τα επαγγέλματα είναι περισσότερα, συγκριτικά με το παρελθόν.

3.         Οι επιστημονικοί και οι οικονομικοί ανταγωνισμοί είναι δι­εθνείς.

4) Ο μεγάλος καταμερισμός της εργασίας οδηγεί στην ολοένα και

μεγαλύτερη εξειδίκευση.

5.         Η ανάγκη για ποσοτική αύξηση της παραγωγής πηγάζει από την καταναλωτική τάση του σύγχρονου ανθρώπου.

6.         Η σύγχρονη κοινωνία απαιτεί εξειδίκευση σε μια ορισμένη ερ­γασία για μια μεγαλύτερη ποσοτική και καλύτερη ποιοτική απόδοση.

7.         Η ακρίβεια και η ταχύτητα, ο γρήγορος ρυθμός της σύγχρονης ζωής και οι πολλές ανάγκες είναι τα κύρια γνωρίσματα της εποχής μας.

8.         Οι καθημερινές ανάγκες αυξάνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, ενώ τα αγαθά παράγονται κατά αριθμητική πρόοδο.

9.         Ο άνθρωπος δε μπορεί να κάνει όλες τις εργασίες. Αποδίδει περισσότερο σε μια εργασία που είναι σύμφωνη με τις προτι­μήσεις, κλίσεις και δεξιότητες του.

10.       Ο εξειδικευμένος άνθρωπος παράγει περισσότερα σε λιγότερο χρόνο · δίνει υπεύθυνες απαντήσεις στα θέματα που απασχο­λούν τον κλάδο του · μελετά ολόπλευρα, βαθιά, λεπτομερειακά, όχι ερασιτεχνικά το αντικείμενο της έρευνας ή της εργασίας του.

Ποια είναι τα θετικά αποτελέσματα της εξειδίκευσης;

·         πετυχαίνουμε ταχύτητα και ακρίβεια στην εργασία · παράγουμε περισσότερα αγαθά σε λιγότερο χρόνο ·

·         βελτιώνουμε την ποιότητα των προϊόντων μας ·

·         ανεβάζουμε το βιοτικό επίπεδο του συνόλου

·         βρίσκουμε ευκολότερα και γρηγορότερα λύσεις στα προβλήματα του κλάδου μας·

·         αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση το αντικείμενο της ερευνάς μας · .

·         εξετάζουμε σε βάθος και σε πλάτος το αντικείμενο που μας απα­σχολεί·

·         εμπνέουμε εμπιστοσύνη στους συνανθρώπους μας με τις σωστές και υπεύθυνες απαντήσεις που δίνουμε στα ζητήματα που τους απασχολούν ·

·         διαθέτουμε πλούσια πείρα, που βοηθάει στην πιο οικονομική, πιο μαζική, πιο ανώτερη ποιοτικά βιομηχανική παραγωγή ·

·         μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε καλύτερα τα επιμέρους προβλήματα συγκριτικά με κείνους που έχουν μόνο γενικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ·

·         οργανώνουμε πιο καλά, πιο συστηματικά, πιο μεθοδικά την επι­στημονική μας έρευνα ·

·         τελειοποιούμε την εργασία μας, αφού συγκεντρώνουμε το ενδι­αφέρον μας μόνο σ’ ένα αντικείμενο ·

·         μειώνοντας το χρόνο εργασίας αυξάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Έτσι τονώνουμε πιο πολύ την έμφυτη κοινωνικότητα μας ·

·         γινόμαστε οι «ειδικοί», οι απαραίτητοι για την κοινωνική πρό­οδο·

·         οργανώνοντας την εργασία μας πάνω σε ορθολογιστικό πρό­γραμμα, αυξάνουμε την παραγωγή και γενικά ανεβάζουμε ποι­οτικά τη στάθμη της ζωής μας και το βιοτικό επίπεδο του συ­νόλου ·

·         ικανοποιούμε τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και παράλληλα τις κοινωνικές ανάγκες.

Ποια είναι τα αρνητικά αποτελέσματα της εξειδίκευσης;

·         τυποποιούμε, μηχανοποιούμε την εργασία μας·

·         εντοπίζουμε το ενδιαφέρον μας σε μεμονωμένα αντικείμενα·

·         θυσιάζουμε την έκταση για να επιδοθούμε στη λεπτομέρεια

·         στενεύουμε τον ορίζοντα της γνώσης μας·

·         κουράζουμε το νευρικό μας σύστημα με τη μονομερή, ανιαρή και τυποποιημένη εργασία μας ·

·         ζημιώνουμε τη δημιουργική μας φαντασία·

·         εμποδίζουμε την ελεύθερη εξωτερίκευση του εσωτερικού μας κό­σμου ·

·         δε βάζουμε στο έργο μας κάτι από το «μεράκι» και το «γούστο» μας·

·         χάνουμε την ιδιότητα του «καθολικού ανθρώπου», αφού αιχμα­λωτιζόμαστε στη μονοδιάστατη λεπτομέρεια · δεν αποδίδουμε στην εργασία που δε μας κεντρίζει το ενδιαφέ­ρον·

·         γινόμαστε ατομιστές, υπερόπτες, φίλαυτοι, εγωιστές, αδιάφοροι για την κοινωνική πρόοδο ·

·         θυσιάζουμε την ευαισθησία και τη φαντασία στο βωμό του κέρ­δους, π.χ. γινόμαστε έμποροι και όχι δημιουργοί έργων τέχνης ή επιστήμης·

·         αναζητούμε στη φυγή τη λύτρωση από τις καθημερινές ανάγκες ·

·         χάνουμε τη χαρά της δημιουργίας, αφού πάντοτε συμμετέχουμε μόνο σε μια φάση της δημιουργίας του έργου ·

·         τροφοδοτούμε την αλαζονική αυταπάτη για φιλόδοξες επιδι­ώξεις τίτλων και αμοιβών, που εξευτελίζουν την ανεκτίμητη αξία κάθε επιστημονικής έρευνας.

Τα υπέρ της επιστημονικής εξειδίκευσης:

·         Η επιστημονική έρευνα συσσώρευσε πλήθος γνώσεων, κυρίως στο 19 ο και 20 ό αιώνα. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη διαί­ρεσης και κατανομής των γνώσεων σε επιμέρους ειδικότητες. Σήμερα οι επιστήμονες αποσχίζονται σε κλάδους.

·         Η σημερινή δομή της κοινωνίας και οι σημερινές ανάγκες επι­τάχυναν την επιστημονική εξειδίκευση, σαν αναγκαία διέξο­δο, για την προώθηση των επιδιώξεων του σύγχρονου ανθρώ­που.

·         Ο σημερινός επιστήμονας εξειδικεύεται, δηλαδή εντοπίζει τα ενδιαφέροντα του σ’ ένα μόνο τομέα της επιστήμης.

·         Ο εξειδικευμένος επιστήμονας προάγει την έρευνα, διανοίγει νέους ορίζοντες στη γνώση, θεωρείται ο «ειδικός», προσφέρει στην κοινωνία τα προϊόντα της επιστημονικής του έρευνας.

·         Όσο καλύτερα γνωρίζει ο επιστήμονας το αντικείμενο της ερευνάς του, όσο αμφιβάλλει για τα αποτελέσματα της ερευ­νάς του, τόσο περισσότερες εφευρέσεις προσθέτει στις παλιές, τόσο περισσότερο ωφελεί το σύνολο.

Τα κατά της επιστημονικής εξειδίκευσης:

·         Ο εξειδικευμένος επιστήμονας αυτοπεριορίζεται στην ειδικό­τητα του και έτσι απομονώνεται από τα κοινωνικά προβλήμα­τα.

·         Η επιστημονική εξειδίκευση συντελεί στη διάσπαση της οργα­νικής ενότητας της επιστήμης.

·         Η επιστημονική εξειδίκευση εκμηδενίζει τις πνευματικές και •ψυχικές δυνάμεις του επιστήμονα, απονεκρώνει τις δημιουρ­γικές του ικανότητες, γενικά παρεμποδίζει την ολοκλήρωση του.

·         Η επιστημονική εξειδίκευση μπορεί να οδηγήσει τον επιστή­μονα στην τυποποίηση, στη μονοδιάστατη αντίληψη της ζωής, στην πνευματική μονομέρεια.

Η επιστημονική εξειδίκευση δεν οδηγεί αναγκαστικά στην πνευματική μονομέρεια:

·         Αν ο επιστήμονας έχει πολύπλευρα ενδιαφέροντα και δεν απομονώνεται από τα πνευματικά – κοινωνικά προβλήματα της εποχής του, δεν οδηγείται, σαν εξειδικευμένος, στη πνευ­ματική μονομέρεια.

·         Αν ο εξειδικευμένος επιστήμονας συνδυάσει την επιστημονική του εξειδίκευση με τη γενική μόρφωση, θα αντιταχθεί στην πνευματική μονομέρεια, στην οποία κινδυνεύει να οδηγηθεί.

·         Αν ο εξειδικευμένος επιστήμονας ενημερώνεται στις νεότερες εξελίξεις της επιστήμης του και παράλληλα ενδιαφέρεται για τα επιτεύγματα των άλλων επιστημονικών κλάδων, δεν κινδυ­νεύει να γίνει μονόπλευρος, μονομερής πνευματικά.

·         Αν ο επιστήμονας πιστεύει ότι δεν είναι αρκετή η κατάρτιση του στην οικεία επιστήμη του, όσο μεγάλη κι αν είναι, τότε θα προσπαθεί να πλησιάσει, τουλάχιστο, τους συγγενείς κλάδους των επιστημών ώστε να απελευθερώσει το πνεύμα του από την πνευματική μονομέρεια.

·         Αν ο επιστήμονας καλλιεργηθεί εσωτερικά με την ανθρωπι­στική παιδεία, αν ικανοποιήσει τα ενδιαφέροντα του, αν ενη­μερώνεται γύρω από τα επιτεύγματα άλλων επιστημονικών κλάδων, αν εκμεταλλεύεται δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του, τότε θ’ αποφύγει την πνευματική μονομέρεια, στην οποία τον οδηγεί η υπέρμετρη επιστημονική του εξειδίκευση.

Πώς μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι της εξειδίκευσης;

·         Είναι απαραίτητη η εξειδίκευση στην εποχή μας, αρκεί να μην κλείνει το σύγχρονο άνθρωπο σ’ ένα μόνο δίαυλο της γνώσης.

·         Χρειάζεται η εξειδίκευση, αλλά και η γενική καλλιέργεια, η αν­θρωπιστική μόρφωση.

·         Το άτομο που περιορίζει τις γνώσεις του μέσα στα όρια του επαγγέλματος ή της επιστήμης του θ’ αποτύχει στη ζωή. Γι’ αυτό πρέπει το άτομο ν’ αποκτήσει γενικές και ειδικές γνώσεις.

·         Η επαγγελματική ή η επιστημονική κατάρτιση δεν είναι αρκετή. Ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται πνευματικά εφόδια, για να είναι ολοκληρωμένος και πάνοπλος στον αγώνα της ζωής.

·         Η ειδικότητα του καθενός πρέπει να λαμβάνεται ανάλογα με τις κλίσεις του.

·         Ο σύγχρονος επιστήμονας πρέπει να εξειδικεύεται συνέχεια, αλλά και να αποφεύγει το αδιέξοδο της πνευματικής μονομέρει­ας.

·         Ο εξειδικευμένος επιστήμονας ή επαγγελματίας πρέπει να φροντίζει τόσο για την ατομική όσο και για την κοινωνική πρόοδο · να κατανοεί τους συνανθρώπους του · να βλέπει τις επιστημονι­κές επιτυχίες χωρίς προκαταλήψεις· να ελέγχει την τεχνολογία.